PSIHOTERAPIJA
Psihoterapija je oblik psihološke intervencije čiji je cilj ublažavanje i otklanjanje poteškoća u psihičkom funkcionisanju i promena neprilagođenog ponašanja, koje često dovodi do neprijatnosti u svakodnevnom životu. Postoji veliki broj različitih psihoterapeutskih modaliteta. Svi oni su zasnovani na saznanjima iz oblasti psihologije, a razlikuju se, mahom, prema naglasku koji stavljaju na pojedine psihološke faktore. Određene vrste psihoterapije (npr. psihoanaliza i analitički orijentisana psihoterapija) stavljaju naglasak na delovanje nesvesnih faktora, ličnih i kolektivnih. Neke druge vrste psihoterapije (bihevioralna psihoterapija, REBT, CBT, …) prvenstveno su usmerene na one psihološke mehanizme koji su tokom vremena kod date osobe razvili različita neprilagođena ponašanja. Za sve psihoterapeutske modalitete od velikog je značaja poseban odnos koji se uspostavlja između psihoterapeuta i klijenta. Ipak, psihoterapeutski modaliteti se između sebe razlikuju i po meri u kojoj sam odnos između psihoterapeuta i klijenta vide kao izlečujući faktor.
Analitički orijentisana psihoterapija je psihoterapija zasnovana na saznanjima do kojih se došlo u okviru psihoanalize i analitičke psihologije Karla Gustava Junga, odnosno, na saznanjima o čovekovim nesvesnim procesima i njihovim produktima. Uz Frojdovu psihoanalizu i Adlerovu individualnu psihologiju, analitički orijentisana psihoterapija, kao praksa analitičke psihologije, predstavlja jedan od prvih psihoterapeutskih modaliteta. Osim što veliku pažnju posvećuje istraživanju klijentovih nesvesnih procesa, analitički orijentisana psihoterapija smatra suštinski isceljujućim i sam odnos između psihoterapeuta i klijenta. Po načinu rada, odnosno primenjenoj "tehnici", analitički orijentisana psihoterapija je u znatnoj meri slična prethodno opisanoj jungovskoj analizi. Osnovna razlika je u tome što su njeni ciljevi uže usmereni na rešavanje ograničenog broja unapred naznačenih poteškoća u psihološkom funkcionisanju.
Analitički orijentisana psihoterapija se pokazala kao veoma uspešna u situacijama akutnih i razvojnih životnih kriza, tj. prelomnih trenutaka u životu pojedinca.
Večni izazovi ljudskog roda kao što su osamostaljivanje i napuštanje porodičnog doma, uspostavljanje i održavanje partnerskih odnosa, roditeljstvo, život u užoj i široj socijalnoj zajednici, starenje i sl. često nam postavljaju pitanja pred kojima ostajemo nemi. Čini nam se da se dalje ne može, da smo udarili glavom u zid i da nema nijedne staze koja vodi napred. Upravo u tim trenucima progovara glas iz naših dubina, koji tokom psihoterapeutskih seansi učimo da čujemo i razumemo. Ovaj glas nesvesnog uliva novi duh, otvara vidike koje do tada nismo primećivali i pomaže da probijemo brane koje su onemogućavale dalji životni tok i razvoj.
Osim pomenutih razvojnih kriza, život donosi i mnoge akutne krize izazvane stresnim događajima kojima obiluje istorijski trenutak u kojem se nalazimo. Nažalost, gubitak bliske osobe, gubitak posla, suočavanje sa teškom bolešću, razvod, rastanak i drugi slični događaji neretko nas pohode silinom kojoj teško uspevamo samostalno da se suprotstavimo, preteći tako našem psihičkom i fizičkom zdravlju. Analitički orijentisana psihoterapija pomaže da u sebi probudimo snage koje će nam pomoći da se izborimo sa ovim bolnim događajima i da ponovo pronađemo smisao življenja, za koji nam se čini da je zauvek izgubljen.
Mada analitički orijentisani psihoterapeuti insistiraju na individualnosti svake osobe i nerado svrstavaju ljude u nekakve klasifikacione fioke, na koje su "nalepljene" etikete dijagnoza, ako bi se služili takvim, nešto stručnijim jezikom, možemo kazati da je analitički orijentisana psihologija pokazala znatan uspeh u tretmanu anksioznih poremećaja (socijalna anksioznost, generalizovani anksiozni poremećaj, fobije, panični poremećaj, …), traumatičnih i stresnih poremećaja, depresivnih poremećaja, poremećaja ishrane (anorexia nervosa, bulimia nervosa, …), seksualnih disfunkcija (poremećaj erekcije, prerana ejakulacija, odložena ejakulacija, poremećaj seksualne želje, ...), u izvesnoj meri opsesivno-kompulsivnih poremećaja i dr.
Polazeći od stava da je svaki čovek neponovljiva i jedinstvena individua, sa specifičnostima koje stroge klasifikacije ne mogu u potpunosti izraziti, na inicijalnoj (prvoj) seansi procenjuje se da li teškoće koje je klijent prijavio ulaze u grupu onih koje se mogu tretirati samo analitički orijentisanom psihoterapijom ili je neophodna podrška psihijatra i medikamentne terapije.
Psihoterapeutska seansa traje 50 minuta. Da bi se uspostavio odgovarajući specifičan odnos između psihoterapeuta i klijenta, od izuzetnog je značaja da se seanse održavaju redovno, u kontinuitetu. Njihova učestalost je od jednog do četiri puta sedmično, u zavisnosti od potrebe i klijentovih mogućnosti. Tokom seanse psihoterapeut i klijent sede jedan naspram drugog. Na seansama se razmatraju sadržaji koje klijent donosi/iznosi, među kojima značajno mesto imaju i produkti klijentovog nesvesnog.
Često se dešava da klijent, koji je započeo psihoterapiju u cilju rešavanja nekog specifičnog životnog problema, razvije motivaciju za nastavak procesa u vidu analize.
Informacije o načinu prijavljivanja za psihoterapiju možete naći na stranici Prijava.